[spb_single_image image=”14904″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/2″ el_position=”first”]

วิรุฬห์ กุลตัณฑ์ อาจจะไม่ใช่ชื่อที่คนทั่วไปคุ้นหู แต่เขาเป็นที่รู้จักดีในวงการปาร์ตี้และแฟชั่นถึงขนาดที่มีภาพถ่ายของเซเล็บ นางแบบจากแบรนด์ต่างๆ และคอปาร์ตี้ทั้งหลายติดแฮชแท็ก #wirunkultanphotography รวมกันกว่าสามพันภาพอยู่ใน Instagram แล้ว ในขณะนี้ แน่นอนว่าภาพถ่ายอันมีเสน่ห์เฉพาะตัวของวิรุฬห์ทำให้เขาเป็นที่พูดถึงและคิว งานแน่นตลอดปี แต่หากคุณได้อ่านบทสัมภาษณ์นี้ คุณจะได้รู้ว่าเขามีดีมากกว่าแค่ฝีมือ

เส้นทางสู่การเป็นช่างภาพ
อันดับแรกคือ ไม่ได้เรียนถ่ายรูปมาเลย แต่ชอบถ่ายเล่นๆ มาตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว พอจบ ม. 3 เรียนต่อด้านศิลปะในโรงเรียนอาชีวะ ได้เรียนวิชาถ่ายภาพเบื้องต้นเป็นวิชาเสริม ได้หัดล้างฟิล์ม เข้าห้องมืด แต่ก็ทำไปแบบไม่ใส่ใจ แค่พอผ่านๆ ไป หลังจากนั้นไปเรียนเพาะช่าง ได้เรียนวิชาเสริมถ่ายรูปอีก แต่เข้มข้นขึ้น เพราะต้องทำงานส่ง ก็เริ่มซื้อกล้องฟิล์มตัวแรก แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยมีความรู้อะไร ถ่ายมั่วๆ ไปจนเรียนจบ แต่ตอนถ่ายรู้สึกสนุก เลยได้เบสิคการถ่ายรูปมาจากตรงนี้ จากนั้นเรียนจบปริญญาตรีด้านครุศาสตร์สถาปัตย์ และจบปริญญาโทด้านสถาปัตยกรรมภายในที่ลาดกระบัง พอจบก็ทำ interior เป็นทั้งฟรีแลนซ์ ทั้งพนักงานออฟฟิศ ทำอยู่ 8 ปี ช่วงนั้นแทบจะไม่ได้ถ่ายเลย

พอช่วงปี 2009-2010 อยู่ดีๆ ก็เริ่มอยากถ่ายรูป อยากได้กล้อง Canon 5D ก็เลยปรึกษาบอล (@ballisticone) ที่มีความรู้เรื่องนี้อยู่ วันรุ่งขึ้นก็ลางานครึ่งวันไปซื้อกล้องเลย(หัวเราะ) จากนั้นก็ได้ไปถ่ายงานปาร์ตี้ ซึ่งตอนถ่ายครั้งแรกยังเซ็ตค่าต่างๆ ไม่เป็น ก็มีเพื่อนๆ ช่วยสอน พอเช้ามาอัพรูป เห็นรูปของเพื่อนๆ ที่ไปถ่ายด้วยกัน เทียบสไตล์แล้วไม่ต่างกันเท่าไหร่ ถ่ายไป 2-3 ครั้งก็ยังเหมือนเดิม เลยคิดว่าจะทำยังไงดีให้รูปที่เราถ่ายออกมาไม่เหมือนคนอื่น ขณะนั้นมีโอกาสได้เห็นรูปของพี่พจน์ @sixtysix ก็เห็นว่ารูปเขาได้ฟีลดีนะ ซึ่งเขาไม่ได้ใช้แฟลช ครั้งหนึ่งสังเกตเห็นว่าพี่พจน์ใช้เลเซอร์ปืน BB Gun มาเป็นตัวนำแฟลช ซึ่งเป็นไอเดียที่ดี ก็เลยลองประยุกต์โดยการใช้แค่อินฟราเรดของแฟลชนำโฟกัสแล้วหันแฟลชไปข้างหลังซะเพื่อที่จะไม่เอาแสงแฟลช ลองทำดู เลยกลายเป็นความบังเอิญว่าแสงมันไป bounce คนที่อยู่ข้างหลังให้เด้งมาที่หน้าคนที่ถูกถ่าย ทำให้ฟีลมันพอดี แล้วก็ได้ ambience ข้างหลังที่ไม่มืดเกินไปด้วย เลยกลายเป็นรูปปาร์ตี้อัลบั้มแรก แล้วก็มีคนจดจำได้ว่ารูปเราแปลก ก็เลยได้ถ่ายงานปาร์ตี้โดยเฉพาะที่ร้าน DEMO มาเรื่อยๆ อีกด้านหนึ่งคือ ตอนนั้นทำงานออฟฟิศอยู่ มีเพื่อนของน้องแพน @pannapanna เขาจัดงานวันเกิด และสนใจมาจ้างผมไปถ่าย ซึ่งเพื่อนๆ กลุ่มนั้นเขาก็เป็นเซเล็บ แล้ววันนั้นก็เหมือนเป็นจุดเปลี่ยนเลย คือพอเขาเห็นรูปของเราที่แฟลชมันก็ดูไม่แข็ง หน้าเขาก็ดูนุ่มนวล ต่างจากรูปปาร์ตี้อื่นๆ ที่เคยเห็น ก็เลยอยากจ้างบ้าง พอหนักๆ เข้า ต้องทำรูปด้วย ทำงาน interior ด้วย เริ่มไม่ทัน เลยชั่งใจดูว่าควรทำอะไร ก็พบว่ามีความสุขกับการถ่ายรูปมากกว่า ไม่ใช่ว่างาน interior ไม่มีความสุข แต่มันต้องอยู่กับโปรเจ็คนั้นๆ นานเกินไป การถ่ายรูปนี่วันหนึ่งถ่ายงานแต่งงาน อีกวันไปถ่ายงานรับปริญญา อีกวันถ่ายปาร์ตี้กลางคืน อีกวันไปถ่ายงาน lookbook ถ่ายแฟชั่นโชว์ เจอคนหลากหลายและน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ ปี 2012 ก็ตัดสินใจเลิกรับงาน interior และถ่ายรูปอย่างจริงจังมาตั้งแต่นั้น

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14894″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”15157″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”first”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”15156″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

หลักการถ่ายภาพ
พยายามคิดก่อนว่าตรงนี้ต้องถ่ายยังไง พอปรับแล้วมืดไป วิธีแก้ก็คือ ทำยังไงก็ได้ให้มันสว่าง แค่นั้นเอง แรกๆ ก็ใช้แฟลชปล่อยไปข้างหลัง แต่บางครั้งก็ไม่แม่นเพราะแต่ละคนใส่เสื้อสีอ่อนเข้มไม่เท่ากัน ต้องขอถ่ายใหม่บ่อยๆ แต่พอต้องถ่ายดาราเยอะๆ จะไปทำแบบนั้นไม่ได้ เลยคิดว่าจะทำยังไงให้ทีเดียวหรือสองทีอยู่ ก็เริ่มเอาแฟลชมาข้างหน้า แต่ต้องหาทางปรับแฟลชให้มันพอดี อยู่บ้านก็ฝึกถ่ายโดยเอาหุ่นที่เป็นหน้ากากไม้มาตั้ง เปิดหน้าต่าง หัด bounce แฟลชในทิศทางต่างๆ ลองเอาทิชชูมายัด สุดท้ายก็มาจบที่ถ้วยมาม่า ได้แสงในแบบที่ต้องการ ลองปรับ f ดูว่าเท่าไหนที่จะเห็นแบ็คกราวด์เป็นจุด เท่าไหนเป็น bokeh พอไปถึงหน้างานจริงก็ยังต้องแก้ไข เพราะแสงไม่เท่ากัน สิ่งเหล่านี้สอนให้เราเร็วขึ้นเองโดยอัตโนมัติ แต่มันไม่มีทฤษฎีตายตัว ใช้แค่ประสบการณ์ช่วย บางงานควรใช้ manual บางงานควร auto แล้วก็ไม่จำเป็นต้อง manual ถึงจะเจ๋ง เพราะเทคโนโลยีกล้องเขาก็คิดมาให้แล้ว ซื้อมาตั้งแพง ถ้าเท่แล้วไม่ได้รูปที่ดีก็จบ

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14908″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”14907″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

สไตล์การถ่ายภาพของตัวเอง
ส่วนตัวชอบถ่ายภาพ candid มากที่สุด ที่ชอบสุดเพราะน่าจะเป็นเรื่องอารมณ์ และพยายามที่จะเก็บบรรยากาศตรงนั้นให้ได้มากที่สุด อยากให้รู้ว่าถ่ายที่ไหน เลยพยายามเก็บวินาทีนั้นไว้ เพราะรูปถ่ายน่ะ แค่ต่างกันวินาทีเดียวก็คนละเรื่องแล้ว

ตากล้องที่เป็นแรงบันดาลใจ
จริงๆ ถ้าถามว่าตากล้องที่เป็นแรงบันดาลใจคือใคร ผมคงตอบไม่ได้ว่าเป็นคนใดคนหนึ่ง ผมชอบดูรูปของทุกคน ผมว่าทุกคนมีมุมมองของตัวเอง และทุกๆ ภาพถ่ายของทุกคนมันก็เป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้หมด ไม่ว่าจะเป็นตากล้องระดับโลก หรือแค่รูปจากมือถือที่คนทั่วๆ ไปถ่ายแล้วแชร์ให้เราได้เห็น สิ่งเหล่านี้คือแรงบันดาลใจให้ผมจริงๆ ผมสนุกกับการดูมันมากกว่าการมาตั้งแง่ว่าภาพนี้สวย ไม่สวย ถ่ายยาก ถ่ายง่าย ดี ไม่ดี ผมว่าภาพถ่ายมันก็คือภาพถ่าย มันดีหมดแหละ

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14906″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”14901″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

งานที่ประทับใจที่สุด
จริงๆ แล้วประทับใจเกือบทุกงาน แต่ถ้าถามของปีนี้ก็คืองานแต่งงานของชมพู่ อารยา เพราะว่าผมเป็นหน้าใหม่ในวงการถ่ายภาพ ซึ่งในงานนี้ทุกอย่างคือที่สุด ไม่ว่าจะเป็นออร์แกไนเซอร์ ชุดเจ้าสาว ดอกไม้ นักดนตรี ช่างภาพ พอได้ไปเป็นหนึ่งในงานนั้นก็รู้สึกดี รูปก็ออกมาดีด้วย

มีงานแบบไหนที่ยังไม่เคยทำ แต่อยากลองไหม
อยากถ่ายแฟชั่นเซ็ตในสตูดิโอ แต่ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไง มีคนติดต่อมาเหมือนกันแต่ก็ยังไม่กล้ารับงาน ที่จริงไม่ได้กลัวปัญหาทางเทคนิคให้ได้รูปสวยๆ นะ เพราะเคยถ่ายโดยไม่มีอุปกรณ์หรือแสงน้อยๆ มาแล้ว แต่กังวลเรื่องการใช้อุปกรณ์ในสตูดิโอมากกว่า ไม่รู้ว่าอะไรมันจำเป็นแค่ไหน เพราะยังไม่เคยใช้มาก่อนเลย

อุปกรณ์ที่ใช้
กล้องที่ใช้ประจำคือ Canon 5D Mark III เลนส์ที่ใช้ประจำคือ 24 f1.4, 50-135 f1.2 , 70-200 รองลงมาคือ Canon 5D Mark II เมื่อก่อนใช้ Canon 6D มากกว่า เพราะมันมี wifi และ ISO มันสูงดี แต่พอถ่าย Canon 6D ไปเรื่อยๆ ให้เจ (@tatpornsit) ช่วยถ่ายบ้าง ก็เริ่มสังเกตรูปที่ได้จากไฟล์ของทั้ง 2 รุ่น พอเริ่มสังเกตได้ว่าเป็นเพราะเจใช้ 5D Mark II ก็เลยเอากลับมาใช้อีกบ้าง แล้วก็ชอบสไตล์รูปแบบนั้น ช่วงหลังๆ นี้เริ่มใช้ 5D Mark II มากกว่า 5D Mark III อีก ชอบไฟล์ที่มันออกดิบๆ หน่อย คงคล้ายๆ คนเล่นดนตรีที่เวลาเขาฟังเพลงจะรู้ว่าเสียงกีตาร์ตัวไหนแหลมไป รู้ว่าอันไหนเสียงกีตาร์ Fender อันไหนเสียงกีตาร์ Gibson อะไรแบบนี้ อุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้อีกอย่างก็คือแฟลช แล้วก็มีถ้วยมาม่าครอบ

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”15155″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”2/3″ el_position=”first”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”15159″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/3″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

สถานที่ที่อยากไปถ่ายมากที่สุด
ผมชอบทะเล แต่ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวทะเล อยากลองไปถ่ายแฟชั่นเซ็ตที่ทะเลดูบ้าง แต่ก็ไม่ได้มีไอเดียว่าต้องเป็นที่ไหน ภาพที่คิดไว้คือเป็นทะเลตอนแดดจัดๆ เห็นผิวสีแทน ตัวมันๆ มีทั้งผู้ชายผู้หญิงใส่ชุดว่ายน้ำ คงจะเป็นทะเลแถบเมดิเตอเรเนียนอะไรอย่างนี้มั้ง เพราะว่าเป็นทะเลที่มันไม่ได้ตั้งอยู่ตรงแถบเส้นศูนย์สูตรแบบบ้านเรา แสงมันคงจะเฉียงๆ อุณหภูมิมันน่าจะสวยๆ

ถ้าได้ไปที่นั่น แต่พกกล้องกับเลนส์ไปได้แค่อย่างละตัว จะพกตัวไหนไป
จะใช้ 5D Mark II กับเลนส์ 50 f 1.2 เพราะว่าตอนกลางวันจะชอบคาแร็คเตอร์แสงจาก 5D Mark II มาก ใช้เลนส์ 50 f 1.2 เพราะว่าระยะ 50 มิลลิเมตรมันใกล้กับตาเรามากที่สุด อยากให้คนได้เห็นว่าตรงที่เรายืนอยู่มันเห็นอะไร

มีแผนจะอัพเกรดอุปกรณ์ไหม
มี 2 แบบ แบบแรกคือใช้ทำงาน ซึ่งซื้อแค่เลนส์เพิ่มก็พอเพราะบอดี้ที่มีก็เหลือเฟือแล้ว อยากได้เลนส์ 35 f1.4 เพราะอยากได้ฟีลแบบ street photography ที่ไม่ต้องถอยไกลมาก แล้วก็อยากได้ 85 มาลองดู เพราะเห็นทุกคนใช้ แบบที่สองคือ อยากลองใช้กล้องอื่นๆ บ้าง เช่น Leica เพราะชอบสีในภาพถ่ายจากกล้องนี้ แต่ยังไม่เคยสัมผัสจริงๆ ก็อยากลองเล่นดูว่ามันเป็นยังไง

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14909″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”first”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”14903″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”15158″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”first”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”14913″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”15153″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

อุปกรณ์ที่พกติดตัวเสมอนอกจากกล้อง
โทรศัพท์มือถือแน่นอน บ่อยครั้งเลยที่มีคนมาถามใน Facebook ว่าจะซื้อกล้องอะไรดี อยากได้แบบที่มันเล็กๆ พกไปเที่ยวง่ายๆ ถ่ายง่ายๆ ไฟล์ดีๆ แต่มันก็ไม่มีกล้องที่เพอร์เฟ็กต์ขนาดนั้นไง ผมก็แนะนำไปเลยว่ากล้องมือถือสิ ตอบโจทย์ที่สุดแล้ว เพราะมันถ่ายสวยพอ สะดวกรวดเร็วดี มีแอพปรับได้ แชร์ง่ายด้วย ผมก็เลยเป็นคนที่ไม่พกกล้องเล็ก ถ้าไม่ใช้กล้องใหญ่ก็มือถือเลย

ภาพไหนคือภาพโปรดของคุณ เพราะอะไร
เลือกรูปนี้(รูปงานแต่งงานของคุณมิลิน) ที่ชอบเพราะว่าชอบทั้งรูปที่ได้ ทั้งบรรยากาศ ทั้งผลตอบรับ เรื่องรูปก่อนเลยก็คือ เป็นรูปที่คนอื่นไม่ถ่าย ในช่วงเวลาที่เราจะต้องเดินเข้าไปเปิดตัวจากหลังสเตจ แต่ภาพมันเป็นสิ่งที่ contrast กันมากคือเจ้าสาวที่อยู่ในครัว เห็นแววตาของพนักงานที่มองมาด้วยความสงสัย เห็นรอยยิ้มของมี่(มิลิน) เรื่องราวมีมากมาย แล้วความเป็นสีขาวดำของภาพก็เลยประทับใจในอารมณ์และสถานการณ์มาก มี่เขาก็ชอบด้วย แถมรูปนี้ยังเป็นรูปที่มี่เขาเลือกลงนิตยสารเอง ซึ่งในหน้าหนึ่งจะมีหลายรูป รูปนี้คือรูปใหญ่สุด

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14905″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

สิ่งสำคัญที่สุดที่คุณได้รับจากการเป็นช่างภาพคืออะไร
ย้อนกลับไปตอนงานแรกที่ผมได้ถ่ายงานปาร์ตี้ให้พี่เก่ง เจ้าของร้าน DEMO ถ่าย เสร็จกลับบ้าน วันรุ่งขึ้นเจอกัน พี่เก่งทักว่ายังไม่ได้ให้เงินผมค่าถ่ายรูปเลย จะควักเงินให้ 3 พันบาท แต่ผมบอกว่าไม่เอาหรอก เพราะผมก็สนุก กินเหล้าแกไปก็เยอะ(หัวเราะ) หลังจากนั้นมา ผมกับพี่เขาก็สนิทกันมากขึ้น ซึ่งตรงนี้มันมันประเมินค่าไม่ได้แล้ว สิ่งที่ได้รับหลังจากวันนั้นมันมากกว่าเงิน 3 พันบาทนั่นหลายพันเท่า และกลายเป็นว่าเราเป็นคนรู้จักคนหนึ่ง ไม่ใช่ตากล้องรับจ้าง ที่มาแค่ถ่ายรูป รับเงิน แล้วก็จบ

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14914″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”2/3″ el_position=”first”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”14898″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/3″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

ถ้าไม่ได้เป็นตากล้อง คิดว่าตอนนี้ตัวเองจะทำงานอะไรอยู่
คงต้องทำงาน interior ต่อสู้กับบรรดาลูกค้าต่อไป(หัวเราะ)

แผนการในอนาคต
ถ้าในเรื่องการถ่ายรูป สิ่งที่วางแผนไว้คือผมจะไม่โตไปกว่านี้ ไม่มีโปรดักชั่นใหญ่ แต่ว่าจะมีคนช่วยงาน มีรุ่นน้องอีกสัก 2 คน มาช่วยงาน ในเรื่องของชีวิต ก็อยากเปิดร้านเล็กๆ อยู่กับแฟน ครึ่งหนึ่งเป็นการถ่ายรูป ได้เที่ยว ได้เจอคนที่น่าสนใจ อีกครึ่งหนึ่งคืออยู่กับครอบครัว อีกอย่างหนึ่งคืออยากทำที่เล็กๆ เป็นเหมือนเวิร์คช็อป สตูดิโอเล็กๆ ไว้ลอง ไว้เล่น ไว้ถ่ายอะไรสนุกๆ ตามที่เราคิด เป็นที่ที่นัดเจอกันกับรุ่นน้อง ถ้ามีเวลาเหลือถึงทำห้องมืดเล็กๆ ไว้ล้างอัดรูปฟิล์มเลยก็คงสนุกดี

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14900″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”first”] [/spb_single_image] [spb_single_image image=”15154″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/2″ el_position=”last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/1″ el_position=”first last”]

ทั้งภาพและถ้อยคำในบทสัมภาษณ์นี้คงอธิบายได้เป็นอย่างดีว่าทำไมช่าง ภาพคนนี้จึงเป็นที่ต้องการเหลือเกินไม่ว่าจะสำหรับงานสายใดก็ตาม และเราคงจะมีโอกาสได้เห็นผลงานใหม่ๆ จากเขาอีกมากมายในครึ่งปีที่เหลือ ซึ่งเราเชื่อเหลือเกินว่าผลงานเหล่านั้นจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

[/fullwidth_text] [spb_single_image image=”14897″ image_size=”full” frame=”noframe” lightbox=”yes” link_target=”_self” width=”1/1″ el_position=”first last”] [/spb_single_image] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/2″ el_position=”first”]

สุดท้ายนี้ อย่าลืมติดตามภาพถ่ายสวยๆจาก IG: @sneakavibes และ เราขอเชิญชวนให้คุณมาร่วมสร้างสรรค์และแชร์ภาพถ่ายจากมุมมองของคุณกับ เรา ไม่ว่าจะเป็นภาพจากคน วัตถุ สสาร หรือ สถานที่ อะไรก็ได้ที่แสดงความรู้สึก ด้วยการติด #sneakavibes ในภาพ ไม่แน่ …คนที่ เราไปสัมภาษณ์คนต่อไปอาจเป็นคุณ

[/fullwidth_text] [fullwidth_text alt_background=”none” width=”1/2″ el_position=”last”]

About Wirun:

• ตอนเด็กๆ ชอบเล่นสเกตและเคยหัดถ่ายรูปเพื่อนๆ แข่งสเกตตอนค่ำ แต่ใช้แฟลชไม่เป็น เลยได้รูปเสียมาเพียบ
• เคยโดนล้อว่าถ่ายรูปยิงแฟลชไปข้างหลัง ต่อมาก็โดนล้อว่าเอาถ้วยมาม่าครอบแฟลช แต่ไม่ว่าจะโดนล้อเรื่องอะไร สุดท้ายก็มีคนทำตามทุกที
• เวลารับงานถ่ายรูปทีไร พอถ่ายเสร็จเขาก็กลับเลย ไม่เคยทวงค่าจ้าง ถ้าโดนเบี้ยวเต็มที่ก็แค่ไม่ให้รูปและไม่ไปถ่ายให้อีก

ig: @wirun
fb: www.facebook.com/wirun1
www.wirunkultan.com

[/fullwidth_text] [spb_raw_html width=”1/1″ el_position=”first last”] PCEtLSBCZWdpbiBNYWlsQ2hpbXAgU2lnbnVwIEZvcm0gLS0+CjxsaW5rIGhyZWY9Ii8vY2RuLWltYWdlcy5tYWlsY2hpbXAuY29tL2VtYmVkY29kZS9zbGltLTA4MTcxMS5jc3MiIHJlbD0ic3R5bGVzaGVldCIgdHlwZT0idGV4dC9jc3MiPgo8c3R5bGUgdHlwZT0idGV4dC9jc3MiPgoJI21jX2VtYmVkX3NpZ251cHtiYWNrZ3JvdW5kOiNmZmY7IGNsZWFyOmxlZnQ7IGZvbnQ6MTRweCBIZWx2ZXRpY2EsQXJpYWwsc2Fucy1zZXJpZjsgfQoJLyogQWRkIHlvdXIgb3duIE1haWxDaGltcCBmb3JtIHN0eWxlIG92ZXJyaWRlcyBpbiB5b3VyIHNpdGUgc3R5bGVzaGVldCBvciBpbiB0aGlzIHN0eWxlIGJsb2NrLgoJICAgV2UgcmVjb21tZW5kIG1vdmluZyB0aGlzIGJsb2NrIGFuZCB0aGUgcHJlY2VkaW5nIENTUyBsaW5rIHRvIHRoZSBIRUFEIG9mIHlvdXIgSFRNTCBmaWxlLiAqLwo8L3N0eWxlPgo8ZGl2IGlkPSJtY19lbWJlZF9zaWdudXAiPgo8Zm9ybSBhY3Rpb249Ii8vc25lYWthdmlsbGEudXM5Lmxpc3QtbWFuYWdlLmNvbS9zdWJzY3JpYmUvcG9zdD91PTAzYzdkMzg5YzBlNWFkOWE5ZDVjZWQwYTUmaWQ9MzRhMTFjZTBjNiIgbWV0aG9kPSJwb3N0IiBpZD0ibWMtZW1iZWRkZWQtc3Vic2NyaWJlLWZvcm0iIG5hbWU9Im1jLWVtYmVkZGVkLXN1YnNjcmliZS1mb3JtIiBjbGFzcz0idmFsaWRhdGUiIHRhcmdldD0iX2JsYW5rIiBub3ZhbGlkYXRlPgogICAgPGRpdiBpZD0ibWNfZW1iZWRfc2lnbnVwX3Njcm9sbCI+Cgk8bGFiZWwgZm9yPSJtY2UtRU1BSUwiPlN1YnNjcmliZSB0byBvdXIgbWFpbGluZyBsaXN0PC9sYWJlbD4KCTxpbnB1dCB0eXBlPSJlbWFpbCIgdmFsdWU9IiIgbmFtZT0iRU1BSUwiIGNsYXNzPSJlbWFpbCIgaWQ9Im1jZS1FTUFJTCIgcGxhY2Vob2xkZXI9ImVtYWlsIGFkZHJlc3MiIHJlcXVpcmVkPgogICAgPCEtLSByZWFsIHBlb3BsZSBzaG91bGQgbm90IGZpbGwgdGhpcyBpbiBhbmQgZXhwZWN0IGdvb2QgdGhpbmdzIC0gZG8gbm90IHJlbW92ZSB0aGlzIG9yIHJpc2sgZm9ybSBib3Qgc2lnbnVwcy0tPgogICAgPGRpdiBzdHlsZT0icG9zaXRpb246IGFic29sdXRlOyBsZWZ0OiAtNTAwMHB4OyI+PGlucHV0IHR5cGU9InRleHQiIG5hbWU9ImJfMDNjN2QzODljMGU1YWQ5YTlkNWNlZDBhNV8zNGExMWNlMGM2IiB0YWJpbmRleD0iLTEiIHZhbHVlPSIiPjwvZGl2PgogICAgPGRpdiBjbGFzcz0iY2xlYXIiPjxpbnB1dCB0eXBlPSJzdWJtaXQiIHZhbHVlPSJTdWJzY3JpYmUiIG5hbWU9InN1YnNjcmliZSIgaWQ9Im1jLWVtYmVkZGVkLXN1YnNjcmliZSIgY2xhc3M9ImJ1dHRvbiI+PC9kaXY+CiAgICA8L2Rpdj4KPC9mb3JtPgo8L2Rpdj4KCjwhLS1FbmQgbWNfZW1iZWRfc2lnbnVwLS0+Cg== [/spb_raw_html]